استریل به روش اتیلن اکساید

اتیلن اکساید گازی بی رنگ، قابل اشتعال و محلول در آب است که در 1956 برای اولین بار در بیمارستان به عنوان استریل کننده مورد استفاده قرار گرفت. این ماده در حالت طبیعی به صورت گاز بیرنگ و قابل اشتعال بوده و در دمای پایین به شکل مایع با بوی مطبوع است. این گاز به وسیله تر کیب با پروتئین سلولی میکروارگانیسم ها، آن ها را غیر فعال می سازد و در این خصوص عوامل دیگری دخالت دارند که شامل: غلظت گاز که از 450-1200 میلی گرم در لیتر متفاوت است.

زمان مورد نظر که از 4-6 ساعت متوسط 4 ساعت می باشد که زمان، به عواملی چون نفوذ پذیری، نوع گاز و جنس وسایل نیز بستگی دارد. از نکات قابل توجه زمان هوادهی پس از پایان سیکل استریل نموده، می باشد که به طور متوسط 10-8 بار تهویه در ساعت به مدت 6 ساعت انجام می شود.

موارد قابل استفاده اکسید اتیلن

وسایل پلاستیکی، لاستیکی، چرم، پنبه، ابریشم، ابزار تلسکوپی، انواع کاتترها، لوله ها، ابزار ظریف جراحی، دوربین ها، نخ ها و بخیه ها، سیم های برق، پمپ ها، موتورها، اجزاء ماشین تنفسی-قلبی

مزایای اکسید اتیلن

قابلیت نفوذ بالایی دارد به طوری که اجسام متخلخل و لومن هارا به راحتی استریل می کنند. برای ابزارهایی که نسبت به گرما و رطوبت حساس هستند مناسب است. هیچ گونه تغییراتی در اجسام مورد استریل اعمال نمی کند(مثل زنگ زدگی).

معایب اکسید اتیلن:

  • آلرژی زاست

  • بدون بو در غلظت کمتر از 700ppm  می باشد یعنی در صورت نشت محیطی،توسط انسان قابل تشخیص نیست.

  • برخی ابزارها قابل هوادهی نیستند.

  • ابزارها قبل از استریل بایستی کاملاخشک شده باشند.

  • مواد سمی قابلیت ماندگاری دارند.

  • قابل اشتعال و انفجاراست.

  • نفوذ هوا به داخل دستگاه در هنگام کار خطر انفجار دارد.

  • سرطان زاست.

  • مخرب لایه ازن.

  • مشکل دفع اتیلن اکساید باقی مانده در محفظه اتوکلاو.

  • موارد قابل توجه در به کارگیری دستگاه اتیلن اکساید.

  • مکانی که دستگاه نصب می شود باید تهویه قوی داشته باشد.

  • وسایل کاملا خشک شوند، چون رطوبت باقیمانده با گاز ترکیب و تولید مواد دیگری می کند.

  • آلودگی تنفسی کارکنان باید اندازه گیری شود. متوسط آلودگی مجاز 1mg/lit می باشد.

علایم مسمومیت با گاز اتیلن اکساید

سر درد، تهوع، استفراغ، ناراحتی چشم و ضعف عمومی می باشد.
در صورتی که هوادهی کافی نباشد باعث مواردی چون سوختگی صورت در استفاده از ماسک های بیهوشی، التهاب حنجره و نای در استفاده از لوله های آندوتراکیال،همولیز خون در دیالیز و استفاده از کاتتر در عمل قلب و آنژیوگرافی می شود.